Alternatif Bir Yaşam Tarzı Olarak Gönüllü Sadelik (A Voluntary Simplicity as an Alternative Lifestyle)
Anahtar Kelimeler:
Tüketim- alternatif bir yaşam tarzı- gönüllü sadelik- gönüllü sadelerÖzet
Tüketim olgusu, temel ihtiyaçların karşılanmasına yönelik bir araç olmaktan çıkmış, bir amaç ve yaşam sebebi olmuştur. Sosyal statü ve kimlik oluşturma, sosyal, kültürel ve psikolojik tatmin sağlama tüketimin temel ilkeleri haline gelmiştir. İçinde yaşanılan tüketim toplumunda, tüm bireyler aşırı tüketme baskısı altındadır ve bunun sonucunda maddi değerlerle birlikte manevi değerler de tüketilmektedir. Yirmi birinci yüzyıl insanı tüketim toplumuna, maddiyatçı yaşam tarzına alternatif olacak yeni yaşam biçimleri aramaya başlamış “sadeliği” içinde barındıran “basit, yaratıcı ve fonksiyonel” yaşama doğru yönelmiştir. Tüketimlerini azaltan küresel tüketiciler ekolojik ayak izlerini azaltmakta ve gelecek nesillere daha fazla kaynak bırakma olasılığını artırmaktadır. Bu çalışma, günümüzde alternatif bir yaşam tarzı olarak karşımıza çıkan gönüllü sadelik yaşam tarzı, politika yapıcılar ile karar alıcıların ve tüketicilerin gündemine taşıyarak farkındalık yaratması düşüncesiyle gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın ilk bölümünde gönüllü sadelik yaşam tarzı kavramı tarihsel gelişimi ile tanıtılmış; ikinci bölümde gönüllü sadelik yaşam tarzı boyutları ve temel değerleri ile açıklanmıştır. Son bölümde ise gönüllü sadelik yaşam tarzını benimseyen gönüllü sadelerin özellikleri ile gönüllü sadelerin Türkiye’deki bazı uygulamalarına değinilmiştir.
Referanslar
Alexander, S. (2011a). The voluntary simplicity movement: reimagining the good life beyond Consumer Culture. University of Melbourne. International Journal of Environmental Cultural Economic and Social Sustainability, 7(3), 133-150.
Alexander, S. (2011b). Property beyond growth: toward a politics of voluntary simplicity. University of Melbourne.
Alexander, S. & Ussher. S. (2012). The voluntary simplicity movement: a multi-national survey analysis in theoretical context. Journal of Consumer Culture, 12(1), 66–86.
Arnold, J.M. & Reynolds, K.E. (2003). Hedonic shopping motivations. Journal of Retailing, 79, 77-95.
Ballantine, P.W. & Creery, S. (2010). The consumption and disposition behaviour of voluntary simplifier. Journal of Consumer Behaviour An International Research Review, 9(1), 45- 56.
Banger. G. (2023). Sade Yaşam Sürdürülebilir Tüketim, https://www.istikbalgazetesi.com/makale/sade-yasam-surdurulebilir-tuketim-258158, Erişim: 11.Mayıs.2023
Barton, L. & M. Rogers. (1979). Voluntary simplicity. Advances in Consumer Research, 7, 28- 34.
Barut, D. & Güneş, S. (2018). Gösterişçi tüketimin nedenleri ve mobilya firmalarının gösteriş üzerine geliştirdikleri algı. International Journal of Academic Value Studies (Javstudies), 4(18), 81-88.
Bayraktar, N. & Biçer, B. (2009) Yeni Aktüel, Sayı:197 http://www.gidahareketi.org/Sunulana- Inat-Bambaska-Bir-Hayat-405-haberi.aspx.
Buğday, B. E. & Babaoğul, M. (2016). Bilinçli tüketim kavramının boyutları: bilinçli tüketim davranışının yeniden tanımlanması. Sosyoekonomi Dergisi. 24(30), 187-206.
Buğday, E.B. (2015). Bilinçli Tüketici Ölçeği Geliştirme Çalışması. Yayınlanmamış Doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Burgiel, A., Sowa, I. & Zrałek, J. (2015). Voluntary simplicity - sustainable alternative to overconsumption. Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. Polityki Europejskie, 13(62), 18-29.
Cengiz, H. & Torlak, Ö. (2021). Investigating the demographics and behavioral characteristics associated with voluntary simplicity lifestyles in a developed and a developing country: a comparison between US and Turkish simplifiers. Global Business Review, 22(1), 119- 131.
Chowdhury, R. M. (2018). Religiosity and voluntary simplicity: the mediating role of spiritual well-being. Journal of Business Ethics, 152(1), 149-174.
Craig-Lees, M. & Hill, C. (2002). Understanding voluntary simplifiers. Psychology and Marketing, 19(2), 187-210.
Elgin. D. (1981). Voluntary simplicity: toward a way of life that is outwardly simple. Inwardly Rich. William Morrow and Company. New York.
Elgin, D. (1993). Voluntary simplicity: toward a way of life that is outwardly simple. Inwardly Rich. New York: William Morrow and Company Inc.
Elgin, D. (2013). Voluntary simplicity – a path to sustainable prosperity. Social Change Review, 11(1), 69-84.
Elgin, D. & Mitchell, A. (1977). Voluntary Simplicity. The Co-Evolution Quarterly. Planning Review, 5(6), 1-40. https://duaneelgin.com/
Etzioni, A. (1998). Voluntary simplicity: characterization, select psychological implications, and societal consequences. Journal of Economic Psychology, 2004(19), 619-643.
Gopaldas, A. (2007). Voluntary simplicity, downshifting and the market mythology of simple living. European Advances in: Consumer Research, 8, pages, 291-292, https://www.acrwebsite.org/volumes/14054/eacr/vol8/E-08.
Gregg, R. (1936). Voluntary simplicity. Visha-Bharati Quarterly. Reprinted in Manas in 1974. Grisby, M. (2004). Buying time and getting by: the voluntary simplicity movement. Albany, NY: Suny Press.
Hamilton, C. (2003). Downshifting in Britain: A sea-change in the pursuit of happiness. The Australia Institute. Discussion Paper Number 58.
Huneke, M. E. (2005). The face of the un-consumer: an empirical examination of the practice of voluntary simplicity in the united states. Psychology & Marketing 22 (7), 527-550.
Iwata, O. (1999). Perceptual and behavioral correlates of voluntary simplicity lifestyles. Social Behavior and Personality: An International Journal, 27(4), 379-386.
İnanç, H. & Özkan, A. (2016). Ekolojik görüşler ve idarenin yeniden yapılandırılması. Akademik Bakış Dergisi. Eylül- Ekim 57: 404-420.
Jackson, T. (2008). The Challenge of Sustainable Lifestyle (Chapter 4), 2008 State of the World: Innovations for a Sustainable Economy, 2008(4):45-60, The Worldwatch Institute.
Johnston, T.C. & Burton, J.B. (2003). Voluntary simplicity: definitions and dimensions. Academy of Marketing Studies Journal, 7(1), 19-36.
Kasser, T. (2002). The High Price of Materialism. Cambridge. MA: MIT Press.
Krononberg. J. & Iida. N. (2011). Simple living and sustainable consumption. Problems of Sustainable Development, 6(2), 67-74.
Kuduz, N. & Zerenler, M. (2013). Yeşil Pazarlama. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Leonard-Barton, D. (1981). Voluntary simplicity lifestyles and energy conservation. Journal of Consumer Research, 8(3), 223-234.
McDonald, S., Oates, C.J., Young, C.W & Hwang, K. (2006). Towards sustainable consumption: researching voluntary simplifiers. Psychology and Marketing, 23(6), 515- 534.
Mumford, L. (1967). The Myth of the machine: technics and human development. Harcourt. New York City.
Oates, C., McDonald, S., Alevizou, P., Hwang, K., Young, W. & McMorland, L. (2008). Marketing sustainability: use of information sources and degrees of voluntary simplicity. Journal of Marketing Communications, 14(5), 351–365.
Odabaşı. Y. (2017). Tüketim kültürü. İstanbul: Aura Yayınları.
Örs, H. (2016). Gönüllü sadeliğin tarihteki uygulamaları. Journal of Management. Marketing and Logistics–JMML3(3):271-283. DOI: 10.17261/Pressacademia.2016321983
Özgül, E. (2011). Tüketicilerin sosyo-demografik özelliklerinin hedonik tüketim ve gönüllü sade yaşam tarzları açısından değerlendirilmesi. Ege Academic Review, 11(1), 25-38.
Özmen, A. & Can, M.C. (2018). Cittaslow hareketi’ne eleştirel bir bakış. Planlama, 28(2), 91- 101.
Peyer, M., Balderjahn, I., Seegebarth, B. & Klemm. A. (2017). The role of sustainability in profiling voluntary Simplifiers. Journal of Business Research, 70(January, 2017), 37-43.
Porritt, J. (1989). Yeşil politika. (Çev. Alev Türker). İstanbul: Ayrıntı Schumacher, E. F. (1974). Small is beautiful. London: Abacus Books. Schumacher, E.F. (1989). Küçük güzeldir. İstanbul: Cep Kitapları.
Shama, A. & Wisenbilt. J. (1984). Values of voluntary simplicity: lifestyle and motivation. Psychological Reports, 55(1), 231-240.
Shama. A. (1981). Coping with stagflation: voluntary simplicity. Journal of Marketing. Summer, 45(3), 120-134.
Shama, A. (1985). The voluntary simplicity consumer. The Journal of Consumer Marketing, 2(4), 57-63.
Shaw, D. & Newholm, T. (2002). Voluntary simplicity and the ethics of consumption. Psychology Marketing, 19, 167-185.
Sırım, V. (2012). Çevreyle bütünleşmiş bir yerel yönetim örneği olarak “sakin şehir” hareketi ve Türkiye’nin potansiyeli. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 1(4), 119-131.
Solomon, M. R. (2004). Tüketici krallığının fethi. (Çev.:S. Çetinkaya). İstanbul: Media Cat.
Throeau, H.D. (2020). Walden. (E.C. Ercan. Çev.). İstanbul: Zeplin
Torlak, Ö. (2016). Tüketim. bireysel eylemin toplumsal dönüşümü. Genişletilmiş 2.Baskı. İstanbul: İnkılap Yayınları.
Uygun, M. & Akın, D.A. (2018). Gönüllü sade yaşam tarzının alışveriş motivasyonları ve marka deneyimlerindeki rolü. Business and Organization Research (International Conference). Safranbolu/Karabuk12th-14thSeptember:557-577, Erişim: 13. Mayıs.2023. http://indexive.com/uploads/papers/pap_indexive15948102112147483647.pdf.
Ünsal, Ö. (2022). Sürdürülebilirlik ve yönetim sistemleri. Önce kalite. Yeni Dünya Düzeninde Sürdürülebilirlik, 31(198), 12-13.
Zavestoski, S. (2002). The social–psychological bases of anticonsumption attitudes. Psychology and Marketing, 19(2), 149-165.
Zrałek. J. (2016). Challenges of sustainable consumption: voluntary simplicity as a social movement. Handel Wewnętrzny, 4(363), 361-371.
www.citta-slow.com. (Erişim tarihi: 03 Nisan 2023).
Ozgurdonusum.org. (Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023).
https://thetinylife.com/voluntary-simplicity/). (Erişim tarihi: 23 Kasım 2023)
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Anadolu Kültürel Araştırmalar Dergisi (ANKAD)
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
