Kültürel Miras Unsuru Olarak Tahta Çivili Ayakkabı Sanatı (Arapgir-Malatya)

Yazarlar

DOI:

https://doi.org/10.63556/ankad.v9i4.310

Anahtar Kelimeler:

kültür- kültürel miras- sürdürülebilirlik- tahta çivili ayakkabı- Arapgir

Özet

Kültür, bir toplumun maddi ve manevi değerlerinin toplamıdır. Toplumların kültürel miraslarını koruyarak gelecek nesillere aktarabilmesi için önce sahip olduğu kültürel değerlerinin farkında olması gerekir. Kültürel mirasın korunması ve sürdürülebilirliğinin sağlanabilmesi, bu değerleri yaşatan kişilerin tespit edilerek onlarla görüşülmesi ve aktardıkları bilgilerin kayıt altına alınmasıyla mümkün olmaktadır. Türkiye çok zengin bir kültürel mirasa sahip olup bu kültürel miras unsurlarından birini de geleneksel ayakkabıcılık oluşturmaktadır. Geçmişte yaygın bir şekilde yapılan ve kullanılan el yapımı ayakkabılar, teknik ve teknolojik ilerlemelerle yerini fabrika üretimi ayakkabılara bırakmıştır. Günümüzde Arapgir ilçesinde geleneksel tahta çivili ayakkabı imalatı tespit edildiği kadarıyla tek usta tarafından sürdürülmektedir. Bu çalışmada kültürel miras unsuru niteliği taşıyan tahta çivili ayakkabı ele alınarak mevcut durumu, yapısal özellikleri ve üretim süreçleri incelenmiştir. Kültürel bir miras unsuru olarak korunması ve gelecek nesillere aktarılarak sürdürülebilirliğinin sağlanması için önerilerde bulunulmuştur. Araştırmanın hazırlanmasında nitel araştırma yöntemi kullanılmış olup verilerin elde edilmesinde mülakat tekniğinden ve yerinde gözlemden yararlanılmıştır. Bu geleneği devam ettiren tek usta olan Mehmet Erol Hakan ile görüşmeler yapılmış ve tahta çivili ayakkabının yapım aşamaları fotoğraflarla belgelenmiştir. Kültürel mirasın gelecek nesillere aktarılması ve yaşatılması amacıyla, bu faaliyetin temsilcisinden alınan görüşler ile ulusal ve uluslararası literatürden elde edilen bilgiler sentezlenerek öneriler ortaya konulmuştur.

Yazar Biyografileri

Gamzenur DEMİR, Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi

Gamzenur Demir, 2020 yılında Atatürk Üniversitesi Coğrafya Anabilim Dalı’nda yüksek lisans eğitimine başlamış, bu süreçte ekoturizm alanında tez çalışmasını tamamlamıştır. 2023 yılında aynı bölümde doktora eğitimine başlamış olup hâlen doktora öğrencisi olarak öğrenimine devam etmektedir. Akademik çalışmaları beşeri coğrafya, sürdürülebilir turizm konularında yoğunlaşmakta; bu alanlarda bir yayını bulunmaktadır.

Salih BİRİNCİ, Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi

Prof.Dr.Salih Birinci Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü'nde öğretim üyesi olarak görev yapmaktadır. Beşeri ve İktisadi coğrafya alanında yüksek lisansını 2007, doktorasını ise 2013 yılında tamamlamıştır. Akademik kariyeri boyunca beşeri coğrafya, kırsal kalkınma ve kültürel coğrafya temalarında birçok ulusal ve uluslararası yayına imza atmıştır. Halen bölümde lisans ve lisansüstü düzeyde dersler vermekte, çeşitli akademik projelerde yürütücülük yapmaktadır.

Referanslar

Aktan, C. C., & Tutar, H. (2007). Bir sosyal sabit sermaye olarak kültür. Pazarlama Ve İletişim Kültürü Dergisi, 6(20), 1-20.

Alivizatou-Barakou, M., Kitsikidis, A., Tsalakanidou, F., Dimitropoulos, K., Giannis, C., Nikolopoulos, S., Kork, S. A., Denby, B., Buchman, L., Adda-Decker, M., Pillot-Loiseau, C., Tillmane, J., Dupont, S., Picart, B., Pozzi, F., Ott, M., Erdal, Y., Charisis, V., Hadjidimitriou, S. & Grammalidis, N. (2017). Intangible cultural heritage and new technologies: Challenges and opportunities for cultural preservation and development. In Springer eBooks, 129-158. https://doi.org/10.1007/978-3-319-49607-8_5

Arıoğlu, İ. E., & Aydoğdu-Atasoy, Ö. (2015). Somut olmayan kültürel miras kapsamında geleneksel el sanatları ve Kültür ve Turizm Bakanlığı. Journal of Turkish Studies, 10(16), 109-126. https://doi.org/10.7827/turkishstudies.9058

Begiç, H. N., & Sarıcan, A. (2021). Çamlıdere yöresinde unutulmuş bir kültürel zenginlik: Avdan kilimleri. Arış, 1(19), 87-107. https://doi.org/10.34242/akmbaris.2021.156

Birinci, S., & Camcı, A. (2016). Korunması gereken geleneksel el sanatlarına bir örnek: Sivas bıçağı üretimi. Marmara Coğrafya Dergisi, (33), 493-509. https://doi.org/10.14781/mcd.19927

Can, M. (2009). Kültürel Miras ve Müzecilik [Çalışma Raporu]. Kültür ve Turizm Bakanlığı. https://teftis.ktb.gov.tr/Eklenti/1279,muserrefcanpdf.pdf?0

Cominelli, F., & Greffe, X. (2012). Intangible cultural heritage: Safeguarding for creativity. City, Culture and Society, 3(4), 245-250. https://doi.org/10.1016/j.ccs.2012.10.003

Çelepi, M. S. (2016). Somut olmayan kültürel miras ve üniversite gençliği. Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(3), 15-35. https://doi.org/10.30803/adusobed.288155

Doğanay, H., & Çavuş, A. (2014). Geleneksel el sanatlarına bir örnek: Sürmene bıçağı üretimi. Doğu Coğrafya Dergisi, 18(29), 51-64.

Gümüşçü, O. (2018). Tarihi coğrafya ve kültürel miras. Erdem, (75), 99-120. https://doi.org/10.32704/erdem.496740

Güzel, E., & Oskay, N. (2017). Van Gölü havzasında geleneksel ayakkabıcılık: Reşik ve harik (Herik). Journal of Turkish Studies, 12(26), 267-282. https://doi.org/10.7827/turkishstudies.12828

İskender, C. (1994). Ağın - Arapgir çevresinin (Elazığ Kuzeybatısı) jeomorfolojisi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.

Karakaş, E. (1996a). Arapkir’in kuruluşu ve gelişmesi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1), 175-190.

Karakaş, E. (1996b). Merkezi fonksiyonları açısından Ağın-Arapgir ve Kemaliye ilçeleri. Yayınlanmamış doktora tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.

Kılıç, S. N., Ulusoy, H., & Avcıkurt, C. (2021). Somut olmayan kültürel miras unsuru olarak Pamukçu beldesi oyunları. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 5(1), 524-541. https://doi.org/10.26677/tr1010.2021.678

Küçük, A. (2019). Somut olmayan kültürel miras bağlamında Giresun yöresi geleneksel bıçak üretimi üzerine bir değerlendirme. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 18(1), 75-84. https://doi.org/10.21547/jss.414725

Lenzerini, F. (2011). Intangible cultural heritage: The living culture of peoples. European Journal of International Law, 22(1), 101-120. https://doi.org/10.1093/ejil/chr006

Mikesell, M. W. (1978). Tradition and ınnovation ın cultural geography. Annals of the Association of American Geographers, 68(1), 1-16. https://doi.org/10.1111/j.1467-8306.1978.tb01176.x

Myers, L. J. (1987). The deep structure of culture: Relevance of traditional African culture in contemporary life. Journal of Black Studies, 18(1), 72-85. https://www.jstor.org/stable/2784611

Oğuz, M. Ö. (2013). Terim olarak somut olmayan kültürel miras. Millî Folklor, 25(100), 5-13. http://www.millifolklor.com

Olcay, C. B. (2014). Malatya Arapgir ağzı (İnceleme-metinler-sözlük). Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Selçuk, K., & Yurttaş, H. (2019). Rize feretiko (Rize bezi) ve Bayburt ehram dokumacılığı üzerine bir deneme. Journal of Turkish Research Institute, 66, 539-559. https://doi.org/10.14222/turkiyat4261

Sökmen, S., & Balkanal, Z. (2018). Bitlis’te geleneksel ayakkabıcılık: “Harik” ve son usta Haydar YILMAZ. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(1), 383-400. https://doi.org/10.26468/trakyasobed.402982

Tümertekin, E., & Özgüç, N. (2016). Beşeri coğrafya insan, kültür, mekan. İstanbul: Çantay Kitabevi.

İndir

Yayınlanmış

2025-12-23

Nasıl Atıf Yapılır

DEMİR, G., & BİRİNCİ, S. (2025). Kültürel Miras Unsuru Olarak Tahta Çivili Ayakkabı Sanatı (Arapgir-Malatya). Anadolu Kültürel Araştırmalar Dergisi, 9(4), 1129–1141. https://doi.org/10.63556/ankad.v9i4.310

Benzer Makaleler

1 2 3 4 > >> 

Bu makale için ayrıca gelişmiş bir benzerlik araması başlat yapabilirsiniz.