Yaratıcı Drama Yönteminin Etkisine İlişkin Tutum Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması (Development of Attitude Scale Related to the Effect of Creative Drama Method: Validity and Reliability Study)
Anahtar Kelimeler:
Öğretim yöntemleri- yaratıcı drama yöntemi- öğretmen tutumları- ölçek geliştirmeÖzet
Bu çalışmanın amacı, öğretmenlerin yaratıcı drama yönteminin etkisine ilişkin tutumlarını belirlemekte kullanılabilecek bir ölçme aracı geliştirmektir. Hazırlanan 5’li likert tipi denemelik ifadeler, açımlayıcı faktör analizi için 317 kişilik bir öğretmen grubuna, doğrulayıcı faktör analizi için ise 207 kişilik farklı bir öğretmen grubuna uygulanmış ve elde edilen veriler analiz edilmiştir. Faktör analiziyle, “Yaratıcı Drama Yönteminin Öğrenme / Öğretme Sürecine ve Öğretmene Etkisine İlişkin Tutum” ve “Yaratıcı Drama Yönteminin Öğrencilere Etkisine İlişkin Tutum” olarak adlandırılan iki alt faktörden ve 28 maddeden oluşan bir ölçek geliştirilmiştir. Madde-toplam korelasyonuna dayalı madde analizleri sonuçlarına göre, deneme uygulamasına giren 40 maddeden 28’inin nihai ölçekte yer alabilecek nitelikte olduğu, maddelerin korelasyon değerlerinin .45 ile .77 aralığında değiştiği ve 0,05 düzeyinde manidar olduğu tespit edilmiştir. Cronbach Alpha iç tutarlılık katsayı değeri .94 olan ölçeğin çok yüksek düzeyde iç tutarlığa sahip olduğu anlaşılmıştır. Bu koşulları sağlayan “Yaratıcı Drama Yönteminin Etkisine İlişkin Tutum Ölçeği”nin öğretmenlerin yaratıcı drama yönteminin etkisine ilişkin tutumlarının ölçülmesinde kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğu düşünülmektedir.
Referanslar
Adıgüzel, H. Ö. (2001). Niçin Yaratıcı Drama? Öğretmen Dünyası, Mayıs(257), 13-16. Adıgüzel, H. Ö. (2007).Yaratıcı Drama(Okulöncesinde Drama ve İlköğretimde Drama)
Derslerine İlişkin Tutum Ölçeği Geliştirilmesi. Yaratıcı Drama Dergisi,1(2), 7-16 url: https://toad.halileksi.net/sites/default/files/pdf/yaratici-drama-derslerine-iliskin-tutum- olcegi-toad.pdf. Erişim Tarihi:25.10.2019
Adıgüzel, H. Ö. (2017). Eğitimde Yaratıcı Drama. Ankara: Pegem Akademi.
Aral, N., Baran, G., Bulut, Ş., Çimen, S. (2000). Çocuk Gelişimi. Ankara: YA-PA Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş., Çokluk, Ö. & Şekercioğlu, G. (2010). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik SPSS ve LISREL Uygulamaları. Ankara: PegemA.
Cüceloğlu, D. (2012). İnsan ve Davranışı Psikolojinin Temel Kavramları, İstanbul: Remzi Kitabevi.
Çevik, H. (2006).“Çocuklara yabancı dil öğretiminde drama tekniğinin kullanımı”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Çöme, A.(2011). “Okul yöneticilerinin eğitimde yaratıcı drama faaliyetlerine ilişkin tutumları”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Kağıtçıbaşı, Ç. (1988). İnsan ve İnsanlar: Sosyal Psikolojiye Giriş(7. Baskı). İstanbul: Evrim Yayıncılık.
Kalaycı, Ş. (2009). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Ankara: Asil.
Kara, Ö. T. (2010). “Dramayla öykü oluşturma yönteminin ilköğretim ikinci kademe Türkçe öğretimine etkisi”. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Morgan, G. A.,Leech, N. L., Gloeckner, G. W., & Barrett, K. C. (2004). SPSS forintroductorystatistics: Useandinterpretation. Psychology Press.
Nutku, Ö. (1990). Oyun, Çocuk ve Tiyatro. İstanbul: Özgür Yayınları.
Okvuran, A. (2000).”Yaratıcı dramaya yönelik tutumlar”. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Önder, A.(2016). Yaşayarak Öğrenme İçin Eğitici Drama(10. Basım). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Özdamar, K. (1999). Paket Programlar ile İstatistiksel Veri Analizi. Eskişehir: Kaan Kitabevi.
San, İ. (1990). Eğitimde Yaratıcı Drama. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23(2), 573-582.
San, İ. (1999). Türkiye’de Yaratıcı Drama Dalışmalarının Dünü ve Bugünü. Eğitimde Tiyatroda Yaratıcı Drama. Ankara: Çağdaş Drama Derneği Bülteni, (2) 3–6.
Schermelleh-Engel, K.,Moosbrugger, H., &Müller, H. (2003). Evaluatingthe fit of structuralequationmodels: Tests of significanceanddescriptivegoodness-of-fit measures. Methods of psychologicalresearchonline, 8(2), 23-74.
Tavşancıl, E. (2010). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. (4. Baskı). Ankara: Nobel. Tezbaşaran, A. (1997). Likert Tipi Ölçek Hazırlama Kılavuzu, Mersin: E-Kitap.
Turgut, M. F. (1992). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Metotları. Ankara: Saydam Matbaacılık.
Üstündağ, T. (1994). Günümüz Eğitiminde Dramanın Yeri. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 37,7-10.
Üstündağ, T. (1998). Yaratıcı Drama Eğitim Programının Ögeleri. Ankara: Eğitim ve Bilim Dergisi, 22(107),28-35.
Üstündağ, T. (2002). Yaratıcılığa Yolculuk. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Yalçın, A. ve Aytaş, G. (2012). Tiyatro ve Canlandırma Sahne Bilgileri (4. Baskı). Ankara: Akçağ Yayınları.
Yaşar, C. M. (2011).İlköğretimde Drama, Akyol, K. A (Ed.). Dramada Uygulama Aşamaları, İstanbul: Kriter Yayınlar.
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Anadolu Kültürel Araştırmalar Dergisi (ANKAD)
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
