Yaratıcı Drama Yönteminin Etkisine İlişkin Tutum Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması (Development of Attitude Scale Related to the Effect of Creative Drama Method: Validity and Reliability Study)

Authors

Keywords:

Teaching methods, creative drama method, attitudes of teachers, scale development

Abstract

In this study, it is aimed to develop a measurement tool that can be used to determine teachers' attitudes towards the effect of creative drama method. Prepared 5-point Likert-type expressions were applied to 317 teachers for exploratory factor analysis and 207 teachers for confirmatory factor analysis and the obtained data were analyzed. With factor analysis, a scale consisting of 28 sub-factors and two items named as “Attitude Regarding the Effect of Creative Drama Method on Learning / Teaching Process and Teacher” and “Attitude Regarding the Effect of Creative Drama Method on Students” was developed. It was found that 28 of the 40 items included in the trial application could be included in the final scale, the correlation values of the items varied between .45 and .77 and were significant at 0.05 level. The Cronbach Alpha internal consistency coefficient value .94 of the scale was found to have a very high internal consistency. It is considered that the “Attitude Scale for the Effect of Creative Drama Method” which provides these conditions is a valid and reliable scale that can be used to measure teachers' attitudes towards the effect of creative drama method.

References

Adıgüzel, H. Ö. (2001). Niçin Yaratıcı Drama? Öğretmen Dünyası, Mayıs(257), 13-16. Adıgüzel, H. Ö. (2007).Yaratıcı Drama(Okulöncesinde Drama ve İlköğretimde Drama)

Derslerine İlişkin Tutum Ölçeği Geliştirilmesi. Yaratıcı Drama Dergisi,1(2), 7-16 url: https://toad.halileksi.net/sites/default/files/pdf/yaratici-drama-derslerine-iliskin-tutum- olcegi-toad.pdf. Erişim Tarihi:25.10.2019

Adıgüzel, H. Ö. (2017). Eğitimde Yaratıcı Drama. Ankara: Pegem Akademi.

Aral, N., Baran, G., Bulut, Ş., Çimen, S. (2000). Çocuk Gelişimi. Ankara: YA-PA Yayıncılık.

Büyüköztürk, Ş., Çokluk, Ö. & Şekercioğlu, G. (2010). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik SPSS ve LISREL Uygulamaları. Ankara: PegemA.

Cüceloğlu, D. (2012). İnsan ve Davranışı Psikolojinin Temel Kavramları, İstanbul: Remzi Kitabevi.

Çevik, H. (2006).“Çocuklara yabancı dil öğretiminde drama tekniğinin kullanımı”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.

Çöme, A.(2011). “Okul yöneticilerinin eğitimde yaratıcı drama faaliyetlerine ilişkin tutumları”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Kağıtçıbaşı, Ç. (1988). İnsan ve İnsanlar: Sosyal Psikolojiye Giriş(7. Baskı). İstanbul: Evrim Yayıncılık.

Kalaycı, Ş. (2009). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Ankara: Asil.

Kara, Ö. T. (2010). “Dramayla öykü oluşturma yönteminin ilköğretim ikinci kademe Türkçe öğretimine etkisi”. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Morgan, G. A.,Leech, N. L., Gloeckner, G. W., & Barrett, K. C. (2004). SPSS forintroductorystatistics: Useandinterpretation. Psychology Press.

Nutku, Ö. (1990). Oyun, Çocuk ve Tiyatro. İstanbul: Özgür Yayınları.

Okvuran, A. (2000).”Yaratıcı dramaya yönelik tutumlar”. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Önder, A.(2016). Yaşayarak Öğrenme İçin Eğitici Drama(10. Basım). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Özdamar, K. (1999). Paket Programlar ile İstatistiksel Veri Analizi. Eskişehir: Kaan Kitabevi.

San, İ. (1990). Eğitimde Yaratıcı Drama. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23(2), 573-582.

San, İ. (1999). Türkiye’de Yaratıcı Drama Dalışmalarının Dünü ve Bugünü. Eğitimde Tiyatroda Yaratıcı Drama. Ankara: Çağdaş Drama Derneği Bülteni, (2) 3–6.

Schermelleh-Engel, K.,Moosbrugger, H., &Müller, H. (2003). Evaluatingthe fit of structuralequationmodels: Tests of significanceanddescriptivegoodness-of-fit measures. Methods of psychologicalresearchonline, 8(2), 23-74.

Tavşancıl, E. (2010). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. (4. Baskı). Ankara: Nobel. Tezbaşaran, A. (1997). Likert Tipi Ölçek Hazırlama Kılavuzu, Mersin: E-Kitap.

Turgut, M. F. (1992). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Metotları. Ankara: Saydam Matbaacılık.

Üstündağ, T. (1994). Günümüz Eğitiminde Dramanın Yeri. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 37,7-10.

Üstündağ, T. (1998). Yaratıcı Drama Eğitim Programının Ögeleri. Ankara: Eğitim ve Bilim Dergisi, 22(107),28-35.

Üstündağ, T. (2002). Yaratıcılığa Yolculuk. Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Yalçın, A. ve Aytaş, G. (2012). Tiyatro ve Canlandırma Sahne Bilgileri (4. Baskı). Ankara: Akçağ Yayınları.

Yaşar, C. M. (2011).İlköğretimde Drama, Akyol, K. A (Ed.). Dramada Uygulama Aşamaları, İstanbul: Kriter Yayınlar.

Published

2019-12-31

How to Cite

GÜLBAHAR, B., & SAYLAN, M. (2019). Yaratıcı Drama Yönteminin Etkisine İlişkin Tutum Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması (Development of Attitude Scale Related to the Effect of Creative Drama Method: Validity and Reliability Study). Journal of Anatolian Cultural Research (JANCR), 3(3), 371–390. Retrieved from https://ankad.org/index.php/ankad/article/view/66

Similar Articles

<< < 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 > >> 

You may also start an advanced similarity search for this article.