Empati Ölçeği: Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması (Empathy Scale: Validity and Reliability Study)
Keywords:
Empathy, Empathy Skills, Scale Development, Secondary School LevelAbstract
In this study, it was aimed to develop a valid, reliable and useful measurement tool in order to predict middle school students' empathy skills. The method of the study is a cross-sectional survey model and the study group consisted of 728 8th grade students of secondary school selected through random sampling who continue their education in Usak during the 2020-2021 academic year. For the items in the scale, 4- point Likert type grading, which includes the options "Not suitable at all", "Somewhat suitable for me", "Very suitable for me", "Fully suitable for me" was used. The items in the scale were scored from 1 to 4 in the same order, and there was no reverse item in the scale. SPSS v.22 and AMOS v.16 package programs were used for data analysis. As a result of exploratory factor analysis (EFA) and confirmatory factor analysis (CFA), a valid and reliable scale consisting of 7 items with Cronbach's alpha value of 0.786, variance of 44% and a perfect model fit index values, were achieved.
References
Altun, Z. D., Değerli, F. İ., Çikrıkçi, N. & Kınık, Ö. (2018). Çocuklar için empati bölümü ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 45, 153-168.
Arbuckle, J.L. (1995–2008). Amos 17.0 user’s guide. Crawfordville, FL: Amos Development Corporation.
Auyeung, B., Wheelwright, S., Allison, C., Atkinson, M., Samarawickrema, N. & Baron- Cohen, S. (2009). The children’s empathy quotient and systemizing quotient: Sex differences in typical development and in autism spectrum conditions. Journal of Autism and Developmental Disorders,39(11), 1509-1521.
Baron-Cohen S, & Wheelwright S. (2004). The empathy quotient: an investigation of adults with Asperger syndrome or high functioning autism and normal sex differences. J Autism Dev Disord, 34, 163-175.
Baş, G. & Beyhan, Ö. (2012). Türkiye’de değerler eğitimi konusunda yapılmış lisansüstü tezlerin farklı değişkenler açısından değerlendirilmesi. Değerler Eğitimi Dergisi, 10(24), 55-77.
Blair, R. J. R. (2005). Responding to the emotions of others: dissociating forms of empathy through the study of typical and psychiatric populations. Consciousness and Cognition 14, 698–718.
Bora, E. & Baysan L. (2009). Empati ölçeği Türkçe formunun üniversite öğrencilerinde
psikometrik özellikleri. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni,19(1), 39-47.
Brems, C. (1988). Dimensionality of empathy and its correlates. The Journal of Psychology, 123(4), 329-337.
Bryant, B. K. (1982). An index of empathy for children and adolescents. Child Development, 53(2), 413–425.
Büyüköztürk, Ş. (2005). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (5. Baskı). Ankara: Pegem
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri. 23. Baskı. Ankara: Pegem
Can, A. (2017). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. (5. Baskı). Ankara: Pegem
Chlopan, B.E., McChain, M. L., Carbonell, J.L. & Hagen, R. L. (1985). Empathy: Review of available measures. Journal of Personality and SocialPsychology, 48(3), 635- 653.
Çapık, C. (2014). Geçerlik ve güvenirlik çalışmalarında doğrulayıcı faktör analizinin kullanımı. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi. 17(3),196 - 205.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. & Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem.
Davis, M. H. (1980). A multi dimensional approach to individual differences in empathy. JSAS Catalog of Selected Documents in Psychology, 10, 85. https://www.uv.es/friasnav/Davis_1980.pdf
De Vaus, D. (2002). Surveys in social research. (5 edition). Australia: Routledge.
Demircioğlu, H. İ. & Tokdemir, A. M. (2008). Değerlerin oluşturulma sürecinde tarih eğitimi: Amaç, işlev ve içerik. Değerler Eğitimi Dergisi, 6(15), 69-88.
Dinç Altun, Z., Değerli, F. İ., Çıkrıkçı, N. & Kınık, Ö. (2018). Çocuklar için empati bölümü ölçeğinin Türkçe'ye uyarlanması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 45, 153-168.
Doğanay, A. (2007). Değerler eğitimi. C. Öztürk (Ed.), Hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretimi: Yapılandırmacı bir yaklaşım içinde (ss.256-284.). Ankara: Pegem.
Dökmen, Ü. (2008). İletişim çatışmaları ve empati. (61. Basım). İstanbul: Remzi.
Duru, E. (2002). Öğretmen adaylarında kişi-durum yaklaşımı bağlamında yardım etme davranışı eğilimi, empati ve düşünme stilleri ilişkisi ve bu değişkenlerin bazı psikososyal değişkenler açısından incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Elbir, B. & Balcı, C. (2013). Değerler eğitimi üzerine yapılmış lisansüstü düzeyindeki çalışmaların değerlendirilmesi. Turkish Studies, 8(1), 1321-1333.
Elikesik, M. (2013). Sosyal bilgiler öğretiminde empati ve sosyal bilgiler öğretmenlerinin empatik becerilerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Field, A. (2009). Discovering statistics using SPSS. (3 Edition). London: Sage.
Gökler, R. (2009). Empatik eğilim ölçeğinin ilköğretim sekizinci sınıflar için uyarlanması. Aile ve Toplum, 11(5), 77-86.
Gündüz, M., Başpınar, Z. & Büyükkarcı, A. (2017). 2000-2015 yılları arasında değer eğitimi üzerine yapılan doktora tezlerinin içerik analizi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 31, 705-718.
Gürtunca, A. (2013). Çocuklar ve ergenler için empati ölçeği Türkiye geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul Arel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Güzel, H. Ş., Tok, E.S.S. & Güney, E. (2019). Çocuklar için bilişsel, duygusal ve bedensel empati ölçeği Türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 20, 55-64.
Halstead, J. M. & Taylor, M. J. (2000). Learning and teaching about values: A review of recent research. Cambridge Journal of Education, 30(2), 169–202.
Hoffman, M. L. (1987). The contribution of empathy to justice and moral judgment. In
N. Eisenberg & J. Strayer (Eds.), Cambridge studies in social and emotional development. Empathy and its development (p. 47–80). Cambridge University Press.
Hogan, R. (1969). Development of an empathy scale. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 33(3), 307-316.
Jolliffe, D. & Farrington, D. P. (2006). Development and validation of the basic empathy Scale. Journal of Adolescence, 29(4), 589–611.
Kabapınar, Y. (2005). Uygulama ve değerlendirme ölçütleriyle hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretiminde kullanılabilecek bir öğretim yöntemi olarak empati. Değerler Eğitimi Dergisi, 9(3), 119-142.
Kabapınar, Y. (2007). Ötekinin penceresinden duruma bakmanın aracı ve bir öğretim yöntemi olarak empati. C. Öztürk (Ed.), Hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretimi: Yapılandırmacı bir yaklaşım içinde (135-146. ss.). Ankara: Pegem Akademi.
Kaya, A., & Siyez, D. M. (2010). KA-Sİ çocuk ve ergenler için empatik eğilim ölçeği:
geliştirilmesi geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 35(156), 110-125.
Kaya, B. & Çolakoğlu, Ö.M. (2015). Empati düzeyi belirleme ölçeği (EDBÖ) uyarlama çalışması, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 17-30.
Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling. (3. Edition). New York/London: The Guilford Press.
Koçak, C. & Önen, A.S. (2013). Öğretmen adayları için empatik yönelimler ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(2), 947-964.
Lawrence, E. J., Shaw, P., Baker, D., Baron-Cohen, S., & David, A. S. (2004). Measuring empathy: Reliability and Validity of the Empathy Quotient. Psychological Medicine, 34, 911-924.
Psailla, G. & Roland, W. (2007, September). E-commerce and web technologies: 8th International Conference, EC-Web 2007, Regensburg, Germany, September 3-7, Proceedings, 4655, Springer, 2007.
Raine, A. & Chen FR. (2018). The cognitive, affective, and somatic empathy scales (CASES) for children. J Clin Child Adolesc Psychol, 47, 24-37.
Schumacker, R. E. & Lomax, R. G. (2010). A beginner’s guide to structural equation modeling. New York/London: Taylor and Francis Group.
Shapiro, L. E. (2000). Yüksek EQ’lu çocuk yetiştirmek. Anne ve babalar için duygusal zeka rehberi (U. Kartal, Çev.). İstanbul: Varlık.
Sözer, M.A. & Arslanhan, Ş. (2019). Empatik eğilim ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması. 28. Uluslararası Eğitim Bilimleri Kongresi'nde sunulan bildiri. Ankara, Türkiye.
Şimşek, Ö.F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş: Temel ilkeler ve lisrel uygulamaları. Ankara: Ekinoks.
Tabachnick, B.G. & Fidell, L.S. (2012). Using multivariate statistics. (6 Edition). New York: Pearson.
Topçu, Ç., Erdur Baker, Ö. & Çapa Aydın, Y. (2010). Temel empati ölçeği Türkçe uyarlaması: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(34), 174-182.
Waltz, C. F., Strickland, O. L. & Lenz, E. R. (2010). Measurement in nursing and health research. (4. Edition). New York: Springer.
Weiner, B. (1985). “Spontaneous” casusal thinking. Psychological Bulletin,97(1), 74-84.
Yontar, A. (2013). Sosyal bilgiler programında kazandırılması hedeflenen sorumluluk değeri ve empati becerisi arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Yüksel, A. (2003). Empati eğitim programının ilköğretim öğrencilerinin empatik becerilerine etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Anatolian Cultural Research (JANCR)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
