Ortaokul Öğrencilerinin İnanç Turizmi Ve Hoşgörü Algısı (Perceptions about Faith Tourism and Tolerance of Middle School Students)

Aliağaoğlu, A. (2004). Sosyo-kültürel miras turizmi ve Türkiye’den örnekler. Ankara üniversitesi türkiye coğrafyası araştırma ve uygulama merkezi coğrafi bilimler dergisi, 2 (2), 50-64.

Aslan, Ö. (2001). Hoşgörü ve tolerans kavramlarına etimolojik açıdan analitik bir yaklaşım.

Cumhuriyet üniversitesi ilahiyat fakültesi dergisi, 5 (2), 1-26.

Başer, F. ve Başçı, A. (2012). İnanç turizmi kapsamında aziz pavlus evinin önemi ve tanıtım faaliyetlerine ilişkin ziyaretçi görüşlerinin değerlendirilmesi. Mustafa Kemal üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü dergisi, 9 (19), 423-443.

Bektaş-Öztaşkın, Ö. ve İçen, M. (2015). ortaokul öğrencilerinin hoşgörü eğilimleri ile demokrasi algıları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Giresun Üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü Karadeniz sosyal bilimler dergisi, Hüseyin Hüsnü Tekışık özel sayısı, 1, 39-56.

Büyükkaragöz, S. ve Kesici, Ş. (1996). Öğretmenlerin hoşgörü ve demokratik tutumları.

Eğitim yönetimi, 2 (3), 353-365.

Çalışkan, H. ve Sağlam, H.İ. (2012). Hoşgörü eğilim ölçeğinin geliştirilmesi ve ilköğretim öğrencilerinin hoşgörü eğilimlerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Kuram ve uygulamada eğitim bilimleri, 12 (2), 1431-1446.

Çetin, B. (2015). Sacred places in antakya as a potential for faith and cultural tourism (Turkey). Tourism, Environment and Sustainability (Ed.: C. Avcıkurt, M. Dınu, N. Hacıoğlu, R. Efe, A. Soykan), sayfa:60-79, Sofya: St. Kliment Ohridski university press.

Çetin, T. (2010). Cumalıkızık köyünde kültürel miras ve turizm algısı. Milli Folklor dergisi, 22 (87), 181-190.

Çetin, T., Karakuş, U. ve Aksoy, B. (2012). Yabancı uyruklu öğrencilerin turizm ve türkiye’nin turizm değerlerine ilişkin algıları. Uşak üniversitesi sosyal bilimler dergisi, 5 (3), 180- 196.

Çetin, T. (2013). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının kültürel turizm ve hacı bektaş veli’ye ilişkin düşünceleri. Coğrafyacılar derneği yıllık kongresi (19-21 Haziran 2013, F.Ü., İstanbul), bildiriler kitabı, s:764-773.

Demircioğlu, İ.H., Mutluer, C. ve Demircioğlu, E. (2011). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının demokratik öğretmen nitelikleri hakkındaki görüşleri. Kastamonu eğitim dergisi, 19 (2), 577-586.

Diker, Z. (2012). Demokrasi eğitimi ve lise öğrencilerinin demokratik davranışları üzerine bir araştırma. Eğitim ve öğretim araştırmaları dergisi, 1 (3), 229-238.

Doğan, H.Z. (2004). Turizmin sosyo-kültürel temelleri. Ankara:detay yayıncılık. Doğanay, H. ve Zaman, S. (2014). Türkiye turizm coğrafyası. Ankara: pegem yayıncılık.

Doğaner, S. (2009). Din ve turizm:turkiye’de inanc turizmi. Türkiye’de toplum bilimlerinin gelişimi –II (Anglo-Amerikan Etkisi/ Sosyoloji Yıllığı-18) Ertan Eğribel-Ufuk Özcan (Editörler). Sayfa: 338-350. İstanbul: Kitabevi yayınları.

Duman, B. (2010). Correlation between the graduate-students’ perception of educational philosophies and their democratic attitudes. Procedia social and behavioral sciences, 2, 5830–5834.

Duruhan, K. ve Ersöz, Y. (2013). Ortaokulda demokrasi algıları ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Tarih okulu dergisi, 6 (15), 657-672.

Ekici, E. ve Sağır, A. (2012). Antalya’da inanç turizminin sosyolojik çözümlemesi: demre- myra örneği. Sosyal ve ekonomik araştırmalar dergisi, 14 (22), 35-43.

Emekli, G. (2003). Kültür mirasının kültürel turizm yaklaşımıyla değerlendirilmesi. Coğrafi çevre koruma ve turizm sempozyumu 16-18 Nisan 2003, bildiriler kitabı, Ege üniversitesi edebiyat fakültesi yayınları, s. 43-49, İzmir.

Emekli, G. (2006). Coğrafya, kültür ve turizm: kültürel turizm. Ege coğrafya dergisi, (15), 51- 59.

Ersoy, A.F. (2016). Dördüncü sınıf öğrencilerinin hoşgörü algısı ve deneyimleri: bir fenomenolojik araştırma. Mersin üniversitesi eğitim fakültesi dergisi, 12 (1), 454-473.

Günal, V. (2005). Mardin iline gelen yerli turistlerin profil ve turistik davranışlarını belirlemeye yönelik bir araştırma. Coğrafi bilimler dergisi, 3 (2), 55-67.

Hacıoğlu, N. ve Tekin, Ö. (2014). Türkiye’de inanç turizmi çalışmalarına kısa bir bakış. inanç turizmi seçme konular. (Ed. Y. Bilim ve Ö. Özer). Konya: çizgi kitapevi yayınları, s. 47-61.

Harbalıoğlu, M. ve Özel, G. (2013). Kültür ve inanç turizmi kapsamında hoşgörü kenti hatay ilinin değerlendirilmesi. International conference on religious tourism and tolerance, 9-12 May 2013, Konya.

Harunoğulları, M. (2016). Kilis’in inanç turizmi potansiyeli ve kutsal mekânları. Turkish studies 11 (21), 177-210.

İbret, Ü. B., Aydınözü, D. ve Uğurlu, M. (2015). Kastamonu şehrinde kültür ve inanç turizmi.

Marmara coğrafya dergisi, 32, 239-269.

İlğan, A., Karayiğit, D. ve Çetin, B. (2013). Ortaokul öğrencilerinin demokratik değerlere sahip olma düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. CBÜ sosyal bilimler dergisi, 11 (2), 97-118.

Karadağ, E., Baloğlu, N. ve Yalçınkayalar, P. (2006). İlköğretim okulu yöneticilerinin öğretmenler tarafından algılanan demokratik tutumları ile öğretmenlerin demokratik değerleri üzerine ilişkisel bir araştırma. Değerler eğitimi dergisi, 4 (12), 65-82.

Kaya, F., Cankül, D. ve Demirci, B. (2013). Türkiye’nin önemli inanç turizmi merkezlerinden biri: akdamar kilisesi. KMÜ sosyal ve ekonomik araştırmalar dergisi, 15 (24), 13-24.

Kaynak, İ. (2010). İnanç turizminin medeniyetler arası işbirliğine etkileri: Türkiye örneği.

Selçuk üniversitesi sosyal bilimler meslek yüksek okulu dergisi, 13 (1-2), 119-126.

Kaynak, İ.H. ve Karabulut, T. (2016). İnanç turizmi bağlamında kentsel turizm ve kültürel turizm: Konya örneği. Selçuk üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü dergisi, (35), 185- 191.

Kayserili, A. (2010). Carl Ortwin Sauer ve kültürel coğrafya. Doğu coğrafya dergisi, 15(24), 177-190.

Kızılırmak, İ. ve Kurtuldu H. (2005). Kültürel turizmin önemi ve tüketici tercihlerinin belirlenmesine yönelik bir çalışma. Ticaret ve turizm eğitim fakultesi dergisi, 1, 100– 120.

Kozak, N., Kozak, M.A., ve Kozak, M. (2011). Genel turizm (ilkeler-kavramlar). Ankara: detay yayıncılık.

Kuş, Z. ve Çetin, T. (2014). İlköğretim öğrencilerinin demokrasi algıları. Kuram ve uygulamada eğitim bilimleri, 14 (2), 769-790.

McKercher, B. and Cros H. (2002). Cultural tourism, the partnership between tourism and cultural heritage management. New York:The hawort pres.

Odejobi, C.O. and Adesina, A.D.O. (2012). Peace education and school curriculum. JEP ejournal of education policy. https://nau.edu/uploadedfiles/academic/coe/about/ projects/curriculum.pdf adresinden 16 Nisan 2017 tarihinde indirilmiştir.

Oğuz, Ö. (2007). UNESCO, Kültür ve Türkiye. Milli folklor dergisi, (73), 6-12.

Okuyucu, A. ve Somuncu, M. (2014). Türkiye’de inanç turizmi: bugünkü durum, sorunlar ve gelecek. İnanç turizmi seçme konular (Ed. Y. Bilim ve Ö. Özer). Konya: çizgi kitapevi yayınları, s. 1-46.

Özdemir, N. (2009). Kültür ekonomisi ve endüstrileri ile kültürel miras yönetimi ilişkisi. Milli folklor, 84, 73-86.

Özgen, N. (2012). Siirt’in inanç turizmi mekânları: Ziyaret (Veysel Karani) ve Tillo (Aydınlar) örnekleri. Doğu coğrafya dergisi, 17 (27), 251-272.

Özgüç, N.(2003). Turizm coğrafyası özellikler ve bölgeler. İstanbul: çantay kitabevi.

Öztürk, Y. N. (1997). Gönüller sultanı Hacı Bektaş Veli. Türk kültürü ve Hacı Bektaş Veli araştırma dergisi, 4, 19-28.

Richards, G. (2001). The development of cultural tourism in Europe. Cultural attractions and European tourism (G. Richars Ed.), pp:1-28. New York: cabı publishing.

Sadık, F. ve Sarı, M. (2012). Çocuk ve demokrasi: ilköğretim öğrencilerinin demokrasi algılarının metaforlar aracılığıyla incelenmesi. Uluslararası cumhuriyet eğitim dergisi, 1 (1), 48-63.

Sargın, S. (2006). Yalvaç’ta inanç turizmi. Fırat üniversitesi sosyal bilimler dergisi, 16 (2), 1- 18.

Sezgin, A. (1996). Türkiye`de alevilik bektaşilik üzerine sosyolojik bir araştırma. Yayımlanmamış doktora tezi, İstanbul üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü.

Sönmez M.E. (2012). Tillo (Siirt) ilçesi’nin kültür turizmi potansiyeli. Türk coğrafya dergisi,

, 27-44.

Şimşek, H. ve Yıldırım, A. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Tanman, B. (1996). Hacı Bektaş-ı Veli külliyesi. TDV İslam Ansiklopedisi, 14: 459-471.

Tanyıldızı, N. İ. (2011). Türk kültürünün gençlere tanıtımında medyanın rolü: Hacı Bektaş Velî, Mevlana ve Yunus Emre üzerine bir araştırma. Türk kültürü ve Hacı Bektaş Veli araştırma dergisi, 59, 101-118.

Tapur, T. (2009). Konya ilinde kültür ve inanç turizmi. Uluslararası sosyal araştırmalar dergisi, 2 (9), 473-492.

Tok, C. (2002). Kültür turizmi, T.C. turizm bakanlığı II. turizm şurası bildirileri, 12-14 Nisan 2002, Ankara.

UNESCO. (2015) Turkiye‘nin dünya miras alanları (koruma ve yönetimde güncel durum). birleşmiş milletler eğitim, bilim ve kültür kurumu Türkiye millî komisyonu, Ankara.

Uygur-Meydan S. ve Baykan, E. (2007). Kültür turizmi ve turizmin kültürel varlıklar üzerindeki etkileri. Ticaret ve turizm eğitim fakültesi dergisi, 2, 30-49.

Yılmaz, K. (2011). Öğretmen adaylarının demokratik değerler ile öğrenci kontrol ideolojilerine ilişkin görüşleri arasındaki ilişki. Uludağ üniversitesi eğitim fakültesi dergisi, 24 (2), 297-315.

Yüksel, İ., Bağcı, Ş. ve Vatansever, E. (2013). İlköğretim son sınıf öğrencilerinin demokratik değerlere sahip olma düzeylerinin belirlenmesi. Adıyaman üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü dergisi, 6(12), 309-334.

Zaman, M. (2005). Türkiye’nin önemli inanç turizmi merkezlerinden biri: Sümela (Meryamana) manastırı. Atatürk üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü dergisi, 6 (2), 1- 24.

Zehir Topkaya, E. ve Yavuz, A. (2011). Democratic values and teacher self-efficacy perceptions: a case of pre-service English language teachers in Turkey. Australian journal of teacher education, 36 (8), 31-48.